سنجش عوامل مؤثر برشادمانی در کشورهای اسلامی

هدف اصلی مقاله حاضر سنجش عوامل مؤثر بر میزان شادمانی در 30 کشور اسلامی منتخب، طی دوره‌ی زمانی 2014-2007 است. به این منظور از متغیرهای درآمد سرانه، نرخ تورم، نرخ بیکاری، امید به زندگی و شاخص‌های محدودیت‌های مذهبی و روش گشتاورهای تعمیم‌یافته (GMM) استفاده شده است. نتایج اصلی این مقاله حاکی از آنست که در کشورهای مورد مطالعه الف) با افزایش درآمد سرانه، شادی نیز افزایش می‌یابد. ب) بیکاری وتورم اثر کاهنده بر شادی دارند و شدت اثرگذاری منفی نرخ بیکاری بر سطح شادمانی نسبت به نرخ تورم بیش‌تر است. ج) افزایش محدودیت‌های دولت و خصومت‌های اجتماعی به‌عنوان شاخص‌های اندازه‌گیری محدودیت‌های مذهبی، با شادی کم‌تری همراه شده است. د) امید به زندگی با اثرگذاری مثبت، بیش‌ترین تأثیر را بر میزان شامانی داشته است. در یک نتیجه‌گیری کلی حاصل از سنجش عوامل مؤثر بر شادمانی در کشورهای اسلامی، می‌توان گفت کشورهای ثروتمندتر، با نرخ بیکاری، نرخ تورم و محدودیت‌های مذهبی کم‌تر و با متوسط عمر بالاتر، شادمان‌تر می‌باشند.